Ve bitti Eylül ...
Adına yakışır gibi hüzün kenti yapıverdi her şehri..
Tıpkı bir aşık gibi terk etti, tadına doyuracakken aşkı.
Kimine sessizlik çöktü, kimine telaş düştü, kimine geçim derdi verdi kimini ise aldı götürdü yaşadığı şehirden...
Yani yine herkes payına düşeni aldı.
Toplum olarak zor günleri ardı ardına yaşarken aslında hiçbirimiz telaşımızdan odun vermedik.
Herkes bi hengamede, nefes almaya şükreder oldu.
İşte tam bu noktada tevekkül giriyor devreye..
Her akşam aynı tabaktan yemeye şikayet eden adamla, bu gece de evim de iki lokma asım yok diyen adamın ölümüne kapışmasıdır, anlayana hayat.
Ve Eylül..
Temizliğin adı..
Tüm senenin kirini dumanını evrenden temizleyen büyülü ay..
Tabi kadınları da unutmamak gerek..
Düşülen ev telaşlarını, kışa hazırlığı yapıp içini ferahlatan kadınları..
Temizleyin her şeyi..
Kalbinizi, vicdanınızı, hayatınızı, evinizi..
Ama büyük bir titizlikle..
Çünkü pirinçten siyahı ayıklamak kolaydır da asıl mesele beyaz gibi görünen de biter..
Biraz esintili, biraz ürpertili mevsim hoş geldin..
Üşümekten korkmayın bedeni ısıtmak çocuk işi, yüreğiniz her daim sıcak kalsın
