Beni, tükürdüğün yollarda unuttun.
Hiç gelmez sandığın felaketlerde.
Doğal olduğunu düşündüğün afetlerde.
Sen beni çekmecede!
Belki lazım olur diye aklının sol yanından geçmeyen bir saatte unuttun.
Hiç geçmez sandığın zamanın birinde.
Beni bir sıkımlık canımda, ayaz vurduran cereyanda unuttun.
Hiç sızmaz dediğin kaçaklarda.
Yetmez dediğin desibeli yüksek çığlıklarda.
Sen beni, Yolunu bulamayan bi kaplumbağanın sırtında unuttun.
Evini omuzuna yükleyen bir hamalın alın terinde.
Sen beni zamanın bir yerinde, yaralarının geçmeyen izinde unuttun.
Cüzdanının bir köşesinde tarihi geçmiş piyango biletinde.
Sen beni, Bir kahramanın öyküsünde yaşadıklarını anlattığı bankta unuttun.
“Beyoğlu Belediyesi” yazan otopark biletinde.
Vapurda unutulmuş kız çocuğu tokasında.
Simit tezgahında arta kalmış susam tanesinde.
Basmak için çekinmediğin ama taşlamak için arandığın o kayaların arasında.
Sen beni, bakmaya tenezzül etmediğin o broşürde!
Reklam panolarında, Moloz yığınlarının arasında unuttun!
Bazen bir serçe de kanadına küser.
Neden diye sorsan; “Uçmak istemediğim yerlere beni götüren kanadımdır”der.
Sen beni o serçenin de bahanesinde unuttun!..
