Bir zaman sonra siliniyor hafıza anladım.
Gönül koyduğun, kırıldığın şeyleri unutamıyorsun ama çok düşünmekten mıdır bilinmez insanların siluetleri siliniyor.
Bu çok özlediğim kişilerde de olur benim.
Belki de kırıldıklarımı da özlüyorumdur.
Kendi içsel dünyamda ki sorguları bir bir hesap defterine dökerken, insanın bir bit yeniği kadar değeri yok diyorum koşturduğu fani işlerde.
Bir bakıyorsun ki bir gün varsın bir gün yoksun.
Çocuk!!Sana sesleniyorum. Ne yaşıyorsam sen de yaşayacaksın. Aşık olacaksın, kıracaksın, kırılacaksın..
Küçükken yaramazdı diyenler aslında yaralarının az olduğundan bahsettiklerini bilmeyecek.
Naralar atacaksın "Ben şöyleyim ?de "Ben böyleyim" diye.
Bir an gelecek suratına bir tokat gibi çarpacak aslında bir HİÇ olduğun.
Ve bazen hiçliğin zirvesinde her şey anlam kazanacak.
Merkezinin enlemleri değişecek..
Kimine daha dikey kimine daha paralel gideceksin.
Ta ki doğru konuma eriştiğini düşünene dek.
"Hani gerçekti yaşananlar?", "Hani biz böyle konuşmamıştık!!" diyeceklerinin sayısı gün geçtikçe artacak.
Kalabalık deli kentte bir sokak lambası gibi aydınlandığında, etrafında sadece ışık için sana yaklaşan sinekleri göreceksin.
Sabahına o günün ,kabuğundan yeni ayrılmış bir etobur gibi hayata duruşun yenilenecek..
Doğasına bırakınca her şeyi daha sakinleşecek ve daha sağlam bir ayakla atacaksın adımlarını..
Sevgili!!Sen karışma ben çocukla konuşuyorum.
İçimde halen gazoz kapağı biriktiren sübyan, bir gazoz daha içelim mi????
