En sevdiklerimdendir kahve, ince işlenmiş fincanda...
Ama acıyorsa tadı gün geçtikçe ve şekersiz içemiyorsam artık bir yerde sorun var demektir..
Sonradan görme yalnızlıklarım eklendi iyice..
Granüllere bürünmüş, antibiyotik tadında günlere gebe kalmışım demekse ve her geçen gün bir öncekinden farksızsa artık, toplayamıyorsam parçalarımı yerden, benliğimin bir anlamı kalmamışsa, ölüm gibi lafları sevmeyen ben artık daha fazla düşünüyorsam ölümü..
Bilmiyorum bir şeyler kopuyor sanki içimden..
Bir karanlık değil bu, düşündüğünüz gibi hiç değil!
Aydınlık daha çok ve daha çok güneş..
Sanki bir doğuşun ilk evreleri..
Ve vücudun alışma evresinde zorlandığı ilk tepkileri..
Bir gariplik var ama bu gariplik ben de değil ben dışında herkeste!!!
"Şizofren Tanık"
Diyorum kendime..
Hakaret etmiyorum kendime..
Hepimiz ruh hastasıyız biliyorum tanımı kendi koyuyorum hepsi bu!!!
