Başıboş bir duvar saatinin çıkardığı sese takılıyor kulağım,
Adımlarımı andırıyor,
Bir çekilme hissi içimde kan donduruyor.
Kafamın içinde aralıksız, gürültülü bir şelale,
Köpükleriyle beni silip süpürüyor,
?Geç olmadan çıkmalıyım buradan´ diye telaşlı bir haldeyim.
Nerdeyim?
Kimleyim?
Cevabı yok.
Bir kâbustan uyandırılmaya çalışıyorum.
Sesleri duyuyorum,
Ama ses edemiyorum.
Gözlerim ağır,
Belli belirsiz siluetler ve kaybolmayan eller,
Silik parmak izleri,
Yok edilmeye çalışılan kanıtları çağrıştırıyor.
Yürümekle koşmak arasında bir telaş içinde,
Terlemek ve üşümek arasında kalmış,
Çöküyor omuzlarım..
Bir sebep arıyor gibiyim,
Neye, kime, hangi kümeye?
Şairler ve daireler arasında kalmışım.
İteliyorum, avuçlarım ağlıyor.
Terini sildiğim kumaşa bulaşıyor acısı ellerimin,
Kumaşlar kanıyor,
Yardım istemiyorum,
Tuhaf!
Oysa,bir el uzansa her şey o kadar kolay ki..
Gelenleri görmüyor gözüm,
Herkes aynı kefeye atılıyor,
Sonra kefeyi başımdan aşağıya dökecekler,
Biliyorum!
Ama ağırlığına bile bile engel de olmuyorum.
Çok değil kafam kırılalı,
Beş mevsim geçti?.
